Met het concept ‘Intercompany Learning’ geven organisaties uit overheid en bedrijfsleven samen vorm aan organisatie- en managementontwikkeling.

Bosno is een non-profit stichting sinds 1978, voortgekomen uit een bevlogen initiatief van Nederlandse multionationals die gezamenlijk een incompany leergang organiseerden, waarbij deelnemers leerden van en in andere participerende organisaties. Met andere woorden: Intercompany. 

Winst was niet het doel, samenwerken en van elkaar leren wel. Tot op vandaag hanteren we dezelfde principes: we hanteren geen winstopslag en bieden zeer hoogwaardige opleidingen aanvoor bevlogen deelnemers en hun werkgevers, tegen kostprijs. Dat is ca. 50% goedkoper dan een gemiddeld commercieel aanbod.

Door zelf actief bij te dragen in de opleiding leert niet alleen de deelnemer, doch wordt ook zijn of haar werkgever geactiveerd als lerende organisatie. 

Een lerende organisatie

Een visie op leren komt voort uit een visie van de leiding op de wereld en op de eigen organisatie die langs een aantal lijnen ( strategie) haar doelen (ambitie) wil bereiken om bij te dragen aan die wereld. Om de organisatie in staat te stellen de ambitie te verwezenlijken is er gericht en permanent dialoog nodig tussen top en middenkader, voor inzicht en handvatten om om te gaan met de vele paradoxen en ogenschijnlijke tegenstellingen en prioriteiten die leiders ontmoeten in hun dagelijks werk.

Een belangrijke paradox is enerzijds de gerichtheid  op efficiency en rendement, en anderzijds de betekenisgeving van de organisatie voor de samenleving. Die spanning wordt gevoeld door de hele organisatie, en rust zwaar op de schouders van het management.

Leren is in de optiek van Bosno dan ook geen zelfstandige keuze van een medewerker of team alleen. Het staat altijd in het licht van bij dragen aan de organisatie en haar context, de samenleving, het vakgebied enz. 

De belangrijkste valkuil daarbij is dat leren en ontwikkelen geen ‘plek’ krijgt in de hectiek van ‘daily business’, dat het niet de verantwoordelijkheid is van de leiders, managers en coordinatoren. Dat blijkt wanneer het ontwikkelen van medewerkers niet planmatig en consequent wordt geborgd, en dat leren als facultatief wordt behandeld, wordt gezien als een (te) duur speeltje van HR, waar geen productieve uren tegenover staan. 

Dan zal er geen tijd voor worden gemaakt, en wordt er als eerste op bezuinigd,voor een korte termijn financieel resultaat. Op langere termijn echter verliest de organisatie haar inventief en adaptief vermogen en daarmee haar continuiteit. 

Om die redenen ontstond Bosno in 1978, Effectief leren met hoge kwaliteit tegen kostprijs, waarbij werkgevers en deelnemers actief participeren in de opleidingen, en leren van elkaar om de uitdagingen van de samenleving aan te gaan, door de individuele en collectieve ontwikkeling van het management te faciliteren.